Mevsimdenmiş!!Tam da bugün "suç" üzerine düşünüp, hayatımda nereye düştüğüyle ilgili biraz daha algımı geliştirip yol aldım zannederken; suçlayacak bir şey buldum ya (ve bu şey bir insan değil ya) çocuklar gibi mutlu oldum. Evet yahu! Mevsimdenmiş!!
Karardım bi süredir. İçim karardı. Soğudum, duruldum. Neredeyse ısınıp harekete geçmekten vazgeçtim. Neredeyse yalanını seveyim: bir süredir ısınıp harekete geçmekten vazgeçtim.
Sonra dün oldu.
Yarın farklı olsun artık dedim.
Sonra bugün oldu.
Bugün çok mücadele verdim.
Ve harekete geçtim, biraz da ısındım.
Yaptıklarımı yazasım yok kendime gelme çabalarım sırasında. Bolca düşünce, okuma, not alma. İyi geldi kendimle güzel vakit geçirmek. O kadar ki; uzun süredir okumadığım bloglara döndüm. Ve farkettim ki, dönen bir ben değilim!! Uzun süredir okumadığım bloggerların bir bölümü de bu arada yazmazlarmış meğer. Medyamın sosyali sağolsun, kısa cümleler paylaşmalarının etkisi olabilir bu yazmamalarda. Lakin dönmüşler!! Dönmüşler ve yazmışlar. Hava karardı, günler kısaldı, soğuk arttı. Okuduğum insanların bir bölümüyle tek ortak noktamız benzer iklimde yaşıyor olmak. Demek ki mevsimdenmiş!!! Suçlayıcı ve mutlu edici çıkarımım bu! Aferin bana! 5 pekiyi! Bravo!
Her yıl tekrarlanan ve yeni bir yılla tekrar başıma geldiğinde, önceki yılları unuttuğum için yeniden şaşırdığım şeyler var. Sonbahar kışa dönerken yaşadığım bunalmalar bunlardan biri. Bari yazayım buraya da unutmayayım seneye yau. Nedir bu eziyet, ne gerek var? Nedir bu suçluluk hali?
